Քառյակների մեջ, երբ ի՜նքդ չկաս

այդ քառյակները շո՛ւտ են ավարտվում,

իսկ ամե՜ն տողը քո մասին գրված

նույնիսկ տարվա մեջ չի՛ տեղավորվում:

Ամեն մի տո՜ղը գրված քո մասին

կրակի նման հոգի՜դ է այրում,

ասե՜ս մի հրեշտակ է հենված քո ուսին-

տեղիցդ շարժվել վախեցնում:

Ու այդպես անշա՜րժ մնում ես այնքա՜ն

մինչև որ հասնես վե՜րջը քառյակի,

իսկ ե՜ս պոեմներ եմ գրել քեզ համար

ու ինքս այրվել անհարկի…