Յուրաքանչյուր գարնան, հարյուր հազարավոր Սպիտակ արագիլներ եւ այլ թռչուններ չվում են դեպի Եվրոպա և Արեւմտյան Ասիա, որտեղ նրանք ձվադրում են:

Արևմտյան միջանցիկ ճանապարհն անցնում է Միջերկրական ծովով, բնականաբար հանդիսանում է թռչունների միջանցիկ ու ամենակարեւոր երթուղին: Այս ճանապարհով անցնում են ամեն տարի 530, 000 սպիտակ արագիլներ:

Արագիլների գարնանային չուն բնության հիասքանչ տեսարանն է, բայց, ցավոք, շատ թռչուններ, անվերապահորեն հենց երկնքում ենթարկվում են որսագողերի հարձակմանը: Լուսանկարները ներկայացնում են 2017 թ պատկերներ, այն տրամադրել է Թռչունների Պահպանության Ասոցիացիան, որն էլ իրավիճակի մասին պատկերացում է տալիս:

Որոշ լիբանանյան որսորդներ վայրի բնությանը սարսափելի կորուստ են պատճառում: Միջերկրածովյան մի շարք երկրներ հայտնի են թռչունների զանգվածային սպանությամբ: Լիբանանը բացառություն չէ եւ թերեւս այս առումով ամենաակտիվն է: Վիճակն ամեն տարի շարունակում է վատթարանալ, չնայած միջազգային մակարդակով փորձեր են արվում փոխելու բնակչության վերաբերմունքը: Լիբանանում թռչունների որսագողության հետևանքով ապահովում են թռչնարդյունաբերության աճը, որը տասնամյակների պատմություն ունի: Պատմում են, որ միայն 100 տարի առաջ էր, որ լիբանանյան պարտեզներում բնադրել են արագիլները:

Ծայրահեղ եւ անօրինական որսի փորձը երկիրը դարձնում է ամենավտանգավոր վայրերից մեկը, ճանապարհորդող թռչունների համար, որոնք հազարավոր մղոններ են կտրում: Անհետացող թռցունների որոշ տեսակներ մտնում են

տարեկան 2, 6 միլիոն թռչունների շարքը, որոնք անօրինական որսում են Լիբանանում:

Այն ժամանակ, երբ թռչունները գաղթում են, որսորդներով լեցուն ավտոմեքենաները շարժվում են լեռնային ճանապարհներով կամ հերթի մեջ են: Այդ ժամանակ նրանք պատրաստ են կրակել օդում շարժվող ամեն բանի վրա, ինչը տեսնում են: Ճանապարհի երկայնքով` արեւելքից-արեւմուտք, յուրաքանչյուր քսան մետրում կանգնած է մի որսորդ, որը կրակում է հայտնված թռչնի ուղղությամբ: Այս մարզաձեւը կիրառվում է բոլորի կողմից` հարուստից աղքատ, հիմնականում այդպես անում են քրիստոնյա լիբանանցիները:

Լիբանանցիների վերջին մասշտաբային անպատասխանատու արարքը տարիներ առաջ էր: Մի քանի արագիլի խմբեր, անսովոր քամու պատճառով շեղվեցին իրենց երթուղուց` անցնելով Բեյրութի վրայով:

Բեյրութի որսորդները կրակել են փողոցներից, պատշգամբներից եւ տանիքներից: Սպանդը այնքան սարսափելի էր, որ Արեւելյան Եվրոպայի երկրների մի քանի երկրների դեսպաններ Լիբանանի նախագահին բողոք են ներկայացրել` գեղեցիկ բնադրող թռչունների սպանդի առիթով:

Այսպիսով միայն լիբանանում ոչնչացվում են այս երկրով չվող 327 թռչնատեսակների կեսը: Արդյունքում, Լիբանանում թռչունների սպանության միջին գնահատված թիվը տարեկան ավելի քան 2 600 000 է:

Հ.Գ-Այս ֆոնին, եթե ոչ մյուս թռչունների նկատմամբ (օրինակ վարդագույն սարյակների, բադերի), ապա Արագիլի ու ծիծեռնակի նկատմամբ Հայաստանում սեր ու ակնածանք կա: Այս թռչունները հանգիստ ու ապահով են Հայաստանում և սա մշակույթով ձևավորված ավանդույթի արդյունք է: