Քեզ չե՛մ ասում «Թող ի՛նձ, գնա՜» Այլ ասո՜ւմ եմ. – Հեռո՜ւ մնա, Գուցե հեռվից շատ չտանջե՜ս Չչարչարե՜ս, Թե չէ վայրի գազանի պե՜ս Կրծոտում ես Թե ի՜նձ, Թե՜ քեզ: Երբ քո մասին տո՜ղ եմ գրում՝ Հիվանդանո՜ւմ Դո՜ղ եմ դառնում, Լա՜ցս է գալիս Քո հաճելի գոյությունից, Ասես մեկն ինձ թռցնում է վեր ամպերից Մեկ էլ վերցնում գետնով տալիս… Ինձ ասացին, որ մեծանա՜ս Նրա մասին կմոռանա՜ս, Հիմա արդեն տարի՜քս առել- Սիրո մասին չե՛մ մոռացել: Ես ասենք թե՜ գլուխը քա՜րը, Ա՜խր ի՜նքն էլ չի մոռացել՝ Ձյութի նմա՜ն ինձնից կպել, Իր կամակոր դի՜րքն է դրել: Ա՜խր, ի՞նչ եմ Սեր քեզ արել, Որ մինչ հիմա՜ չես մոռացել, Ո՛չ խոսքե՜րս է ուզում լսել, Ո՛չ չլսել… Արի՜ վերջին անգամ նստե՜նք, Մարդավարի՜ մի լուրջ խոսենք, Չե՛մ ցանկանում, որ դու գնաս, Բայց ուզո՜ւմ եմ հեռու մնաս: … Ա՜խ, ո՜ւր էր թե հեռանայիր Ու ես էլ քեզ ցանկանայի՜ Քո չգալո՜վ Խենթանայի՜: |