Մեն մի հուշում տուր, որ մանրամասնեմ, Թե քանի նախշ եմ հոգուդ պահ տվել, Թող քեզ չթվա, որ պարտասել եմ Եվ աղոտ ցոլքս եմ խավարում ցրել։ Թե այս աշխարհում մեկն էլ չմնա, Որ ինձ փայփայի, երբ նկուն լինեմ, Թաքուն քեզ կասեմ, որ մարդ չիմանա, Ես իմ տաղերի կարևոր անձն եմ։ Գործող գլխավոր կերպարը զոհի, Դիվապատկերի բնորդը սիրուն, Դառնախաղողի կորիզը խոհի, Դու թնահատի անհասն ես սիրում։ |