* Ինչ-որ մի տեղ մեկը գրեց, թե մահացել է արդեն, Ու կարդացին շա՜տ - շատերը… Մեկը գրեց. «Օղորմի քեզ», Մեկը գրեց. «Հիմա՛ր», Մեկն էլ գրեց «Աշխա՜րհ, անարդար աշխա՜րհ …» * Ինչ-որ մի տեղ մեկը գրեց, թե հոգնել է, էլ չի կարող սիրել, Ու կարդացին շա՜տ - շատերը… Մեկը գրեց. «Օղորմի քեզ», Մեկը. «Հիմա՛ր» գրեց, Մեկն էլ գրեց. «Երանի՜ քեզ, դարդ ու ցավ չունե՞ս…» * Ինչ-որ մի տեղ մեկը գրեց, թե ուզում է հեռանալ, Բայց դեռ սիրո՜ւմ է, սիրո՜ւմ… Ու կարդացին շա՜տ - շատերը Նույնիսկ հեռո՜ւ, հեռվո՜ւմ, Մեկը գրեց «Օղորմի, Սեր», Մեկը գրեց. «Հիմա՛ր», Մեկն էլ գրեց «Չհեռանա՜ս, մինչև քեզ մոտ չգամ …» * Մեկն անցյալի հետ հանդիպեց, Դռներն ամուր փակեց, Մեկն ափերով բախտն էր բռնել, Մեկն էլ վերցրեց կախվեց… * Հավերժությունը կծկվել էր օրվա, ժամի մեջ… վայրկյանում… Մեկն անընդհատ Բա՜ն էր գրում Մյուսները՝ կարդում: Ս.Ումառ-Հարությունյան |