Սի՜րտն ընդամենը մի բռունցք արյո՜ւն է, Բայց այնքա՜ն ծանր, Բայց այնքա՜ն խորը, Լայնածավա՜լ Ու տարողունա՛կ, Որ թվո՜ւմ է թե աշխարհը սեղմե՜լ Ու տեղավորել են Ուղի՛ղ կրծքիդ տակ… Ու թպրտո՜ւմ է աշխարհը կրծքում, Հաճախ ցավո՜ւմ է, Ծակո՜ւմ, Հառաչո՜ւմ, Հաճախ ուզում է գլուխը առնե՜լ ու Քեզնից փախչե՜լ, Ի՞նչ իմանաս ո՜ւր… Ամեն մի անձրև իր արև՜ն ունի, Ի՜ր ծիածանը՝ իրենից հետո, Խեղճ Սիրտն ի՞նչ անի, Որ մի աշխա՜րհ է Արցունքներով լի՜ … Այսքանով հանդե՜րձ Սիրտն ուրախանալու պերճա՜նքը ունի, Խելագար պարելու ցանկությո՜ւն, Սիրտն ուրախությունից իր պայթե՜լն ունի Եվ պայթեցնելու հնարավորություն: Եվ երգե՜լ գիտի- ուրա՜խ ու տխուր՝ Այրո՜ղ մի լավա՝ սրտամեղեդի՜, Եվ ատել գիտի թշնամու նման, Եվ սիրե՜լ գիտի անսահմա՜ն, Իր գրիչն ունի՝ ձեռագիրը իր, Արվե՛ստն իր ունի դյութական: Հսկա՜ է սիրտը՝ հսկայամարմի՛ն, Ադամանդի պես կա՜րծր է, Հողի պես փխրո՜ւն, Ի՞նչ առեղծված է՝ մարդ չի՛ հասկանում՝ Եվ սպանե՜լ գիտի և Ունակությո՜ւն հարություն տալու: Կարո՛ղ է դարերո՜վ գաղտնիքներ պահել, Կարող է պահի՜ տակ դառնալ «չաչանակ» Մեկ խաչեղբա՜յր է՝ թև՜ տալ է կարող, Մե՛կ էլ սգավո՜ր՝ Կարո՛ղ է կոտրե՜լ տենչեր բյուրավոր: Քո մեջ աշխա՜րհը, Դո՛ւ աշխարհի մե՜ջ, Մի ամբողջությո՜ւն՝ արյան մի բռունցք, Նույնի՜սկ ուրանի ատոմը ճեղքվեց… …Սի՜րտն Աստվածային Մնաց հանելուկ: |