Ոչ մայրամո՜ւտ է, ո՛չ էլ այգաբաց, Կքե՜լ է արևը ջերմածին… Ասես թե Լո՜ւյսն է խաչին բարձրացած Մա՜ս-մաս մորթոտվել Ձեռքով երկնքի… Ոչ մայրամո՜ւտ է, ո՛չ էլ այգաբաց… Դանդա՜ղ մեռնում են ճառագայթները, Հեզ կատվի նմա՜ն կծկվել են ահից Հույսի հետ ցնդած ծարավ ամպերը: Ոչ մայրամո՜ւտ է, ո՛չ էլ այգաբաց… Ննջե՜լ են մրրիկները, Թախի՜ծ է բոսոր, … Մի բարդի՜ է մերկ ոսկրոտ ձեռքերով փորձ անում պարե՜լ, Կեսգիշերային պատկերում մոլոր: Ոչ մայրամո՜ւտ է, ո՛չ էլ այգաբաց… Կքե՜լ, խեղճացե՜լ է Լո՜ւյսը ջերմածին, Անհա՜մ են դարձել մութը և լույսը գիշերվա կեսին: Բարձրացե՜լ է տիեզերքի եզերքում Պահի՜ վիթխարի գինը հապաղման ու չի՛ հասկացվում Մա՞հ է, թե՞ ծնունդ, Մայրամո՜ւտ, թե՜ այգաբաց… |