Արհավի՜րք է Անտարբերության ու Համբերության հանդիպումը, երբ անորո՜շ է թե ի՞նչ է լինելու, չարիքից ստացած ահռելի վ՜երք է որը որ երբե՜ք սպի չի՛ դառնալու… … և այդ թաց վերքո՜վ, սրտումդ մրմո՜ւռ չգիտես ո՞ւմ դիմես կամ ո՞ւմ հետ կիսվես, Ստիպված ընկած դռնեդո՜ւռ Առաջարկո՛ւմ ես փոխանակել վե՜րք կամ մի փո՜քր մրմուռ: Փոխվե՜լ է դարը կարեկցող չկա՜- կարեկցողները մեռե՜լ են վաղուց, մենա՜կ ես մնում քո վերքի հետ թաց ու զարմանո՜ւմ ես՝ առանց կարեկցել ինչպե՞ս են ապրում: Ի՛նքդ ես կարեկցում քե՜զ- լիզո՜ւմ վերքդ խոր, շոյո՜ւմ ցավդ թաց, Ապրո՜ւմ ես մի կերպ չգիտե՜ս ինչպե՞ս Անտարբերությա՜ն ու համբերությա՜ն խաչմերուկներում գլխիկո՜ր կանգնած… |