Միջնադարյան Եվրոպայի բժիշկներից շատերն այն համոզմանն են եղել, թե ոչ ճիշտ սեռական ակտը բազում վտանգներ է պարունակում, որ այն մարդու կյանքի համար ամենակործանարար հետևանքներ կարող է ունենալ: Օրինակ` Սորանը պնդել է, թե սեռական ակտիվ կյանքը բոլոր դեպքերում նվազ բարենպաստ է առողջությանը, քան սեռական հարաբերությունից զերծ լինելն ու կուսությունը: Ավելի հին բժշկությունը ևս բազմիցս խորհուրդ է տվել զգուշություն և խնայողություն դրսևորել սեռական հաճույքներ «քաղելիս», խույս տալ ժամանակից շուտ սեռական հարաբերությունից, հաշվի առնել այդ հաճույքներն ստանալու պայմանները, զգուշանալ դրանց բնորոշ սանձրաձակությունից և պահպանել ճիշտ ռեժիմ: Իսկ որոշ հեղինակներ էլ ասել են, թե պետք է սեռական ակտին տրվել միայն այն դեպքում, «եթե ուզում եք ինքներդ ձեզ վնասել»: Հայտնի է կաթոլիկ եկեղեցու կողմից սրբադասված եպիսկոպոսներից մեկի` Ֆրանցիսկոս Սալիացու (1567 - 1622) խորհուրդը առաքինության ձգտողներին: Նա ամուսնացած տղամարդկանց խորհուրդ է տվել նայել բնության հայելուն՝ առաջարկելով փղերի մոդելն ու սքանչելի բարքը, որն այդ կենդանին դրսևորում է իր կնոջ հետ համատեղ կյանքի ընթացքում: |