Աշխարհից պոկված փոքրի՜կ մի պատառ Տեղավորվել է մարդու աչքերում, Եվ ով փորձո՜ւմ է պատառն այդ կարդալ Հայտնվո՛ւմ է մի օտար աշխարհում: Տիեզերքի են նման աչքերը մարդու- Ի՜նչ ասես որ չկան այնտեղ՝ Էլ ցա՜վ, էլ երկյուղ… Ու թե փորձո՜ւմ ես մինչև վերջ կարդալ- Հայտնվում ես մի շնչող թակարդում: Հառաչող մարդու աչքերը «սև՜» են Արտասվող մարդու աչքերը «կապո՜ւյտ» Ծիծաղող մարդու աչքերն ուրի՜շ են Անհո՜գ, անտարբե՜ր մարդու աչքերը՝ Դատա՜րկ ու անգույն: Սիրող աչքերը ուրի՜շ գույն ունեն- Այդ գույնն անհա՜յտ է, դեռ չունի՜ անուն, Ասես տխրությունն իր գույներն է քամել՝ Բազմագույն բերկրանք լցրել աչքերում: Ո՛չ ոք չգիտի թե ո՞ւր կտանի Սիրո բիբերով գծած ճանապարհը, Ո՛չ ոք չգիտի թե ո՞ւր կհասնի Աչքերի միջով քայլող Մարդ-Աչքը: Սիրո աչքերը՝ մի ալիք հզոր… Լեռնապարերով փակված փակուղի… որ ափ է տանում եզերքներում նո՜ր, Ուր ո՛չ ցավե՜ր կան, Ոչ արթնացումնե՜ր ահեղ տագնապի… |