Կարելի է ժողովրդականություն չվայելող, ժողովրդի դժգոհությունը հարուցող որևէ գործողություն իրականացնել, որևէ օրենք գործի դնել, որևէ սահմանափակում կյանքի կոչել աստիճանաբար, քայլ առ քայլ: Նախորդ դարի 80-ական և 90-ական թվականներին հենց այդպես են ժողովրդի վզին փաթաթվել սկզբունքորեն նոր սոցիալ տնտեսական պայմաններ: Պետությունը նվազագույնի է հասցնում իր գործառույթները, պարտականությունները, որի հետևանքով զանգվածային գործազրկություն է լինում, և աշխատողների հիմնական զանգվածն այնքան ցածր է վարձատրվում, որ հազիվ կարողանում է գոյատևել: Իսկ հետո գործազուրկներն «անբաններ» պիտակավորմանն են արժանանում ու մեղադրվում, թե իրենց ծայրահեղ թշվառ վիճակի համար իրենք են մեղավոր, որովհետև «աղքատությունն իրենց գլխում է»: Եթե «աստիճանական գործադրման եղանակները» միաժամանակ տեղի ունենան, ապա, ամենայն հավանականությամբ, հեղափոխություն տեղի կունենա: Ահա թե ինչու են իշխանությունները ժողովրդին կեղեքելու մեղմ, հաճախ աննկատ ու ոչ շատ ցավոտ եղանակն ընտրում: |