Պարտված են եղել իմ բոլոր վեճերը

Լռության հարուստ բառապաշարի հետ,

Նույնիսկ ահել տարիներս

Զորու չեն եղել մարտնչել

և տկա՜ր

և հզո՜ր,

խո՜ւլ, հա՜մր, անխի՜ղճ

Լռություն կոչվող երևույթի հետ:

Երկխոսությունը լռության հետ

Դարեր է ապրել՝

Ծա՜նր

Ցավալի՜

Մի վեճ անհեթեթ,

Ասես վիճո՛ւմ ես այլ մոլորակային

օտար մարդու հետ,

Ասես չի՛ լսում,

Քեզ չի՛ հասկանում,

Ասես բառերդ օտա՛ր են ու բարդ,

Ասես նա էլ է քեզ նման տանջվում

Ու ամեն դեպքում - պատասխան չկա…

Քեզ պահպանող գամփռի նման ծերացած,

Դունչը դրած թաթերին,

Լռությունը մեկնվում է

Վաղուց հետքեր չտեսած

Դռանդ կամ պատուհանիդ…

Ո՛չ թույնն է ազդում,

Ու ո՛չ էլ մաղձը,

Ո՛չ արհամարանքը,

ո՛չ էլ ծիծաղը,

Մնում է բա՜հը…

Վերցնո՜ւմ ու թաղո՛ւմ ես լռությանը…

Համրությո՛ւնն ես թաղում լռության,

Շուրթերը կապում քարկապով,

Փորձո՜ւմ ես ամեն ինչ մոռանալ,

Փորձո՜ւմ ես ապրել աղմուկով:

Աղմո՛ւկն է մնում - սիրտդ քրքրող

Ճռինչով փակվող ձա՜յնը կոպերիդ,

Մատներիդ կաթացող արցունքդ այրող

Ու ատամներիցդ քրքրվող ձայնը շուրթերիդ:

Թվում է ամեն ինչ վերջացավ - դարձավ հող,

Ու «ոչինչը» ուղարկվեց գրողի ծոցը,

Բայց չի ընդհատվում նախանձդ շարժող

Անձրևի տանիքին համբուրող փսփսոցը…

Լռության հետ երկխոսություն՝

Ծա՜նր,

Ցավալի՜ ու համր

Մի վեճ…

Լռությունից չկա պրծում

Միևնույն է ինչ էլ որ անես…

Լռությունից վատթար թշնամի չկա՛,

Լռությո՜ւն, որ դարեր շարունակ եղել է ոսկի,

… Մարդ կա ոսկի է փնտրում անընդհատ,

Մարդ էլ կա թաղո՛ւմ է ունեցած ոսկին…

25.01.2016