Երբ երգ ես դառնում շուրթերին կարոտ Եվ այրում են քեզ աչքերն անծանոթ - Նշանակում է՝ հիշողությունդ ինչ-որ տեղ հասել Ու կանգ է առել: Երբ խենթանում ես ուրիշի համար ստեղծված Կյանք-ժապավենի արագությունից - Նշանակում է՝ որ սիրտդ քաջ չէ մտքերիդ նման Թեև անցել է մաքառման ուղի: Երբ որ արցունքի կաթիլ ես դառնում՝ Հայելանում ես հոգում ուրիշի - Նշանակում է՝ քո միջով խենթերն են անցնում Ու ավերում են ամե՜ն, Ամե՜ն ինչ: … Ու ե՜րգ ես դառնում շուրթերին կարոտ, Ու այրո՜ւմ են քեզ անծանոթ աչքեր, Ու հիշողությունդ է ինչ-որ տեղ այրող Անթեղված կրա՜կ ու Բառե՜ր, բառե՜ր… … Բառերն ո՞ւմ են պետք, Երբ սի՜րտն է դատարկ, Երբ արձանանում են կարոտ շուրթերը, Երբ կաղնու ճյուղի նման վեր ձգված Հոգին շոյում է օտար ամպերը… |