Տեսնո՞ւմ եք ինչպես են աչքերն աշխարհի կծկվե՜լ, փոքրացե՜լ, Ինչպե՞ս է աշխարհը լեզուն կուլ տվել… Ի՞նչպես է հույսը ձգված հյուսիսին սառե՜լ, մնացե՜լ… Հավատը ուղղված դեպի արևմոտք՝ ճաքե՜լ, չորացե՜լ, Լսո՞ւմ եք կաթոցը՝ կաթոցը ցավի՜- Կա՜թ-կաթ կաթացող հողին հայկական, Դա ցա՜վն է կաթում համայն աշխարհի անտարբերության… Մենք հաղթելո՛ւ ենք – հաղթելո՜ւ ենք լուռ, Մենք ցնծալո՛ւ ենք – ցնծալո՜ւ ենք լուռ, Սգալո՜ւ ենք լո՜ւռ, մեր մեջ ցա՜վն առած Համայն աշխարհի Անտարբերությա՜ն հայացքի առաջ: |