Անցյալո՜վ եմ խոսում հետդ Իմ Արցա՜խ, իմ հարազա՜տ, Ուժի նշույլ չկա՛ մեջս, Որ ինձ խաբե՜մ, թե կտեսնեմ քեզ ազատ: Մեր Արցախը դատարկ հո՜ղ չէր՝ Լույսի շո՜ղ էր, Քա՜ղցր համ էր լեզվի տակ, Սրտի դո՜ղ էր, Հուսադրո՜ղ էր, Ամոքո՜ղ էր վի՜շտ ու ցավ: Ես չգիտե՝մ թե մեկ էլ ե՞րբ Ոտքս հողիդ կդնեմ… Արյամբ լցված վանքերիդ հե՜տ Հայերենով կխոսեմ…
Ս. Հարությունյան |