Սարքել եմ իմ տո՛ւնն ամպերում, Որտեղից երևա Հայաստանս, Որ ամե՜ն առավո՜տ, իրիկո՜ւն, Աչքե՜րս լինեն պահապա՛նը: Որ քնքշությունը երկրիս սեղմե՜մ իմ կրծքին, Թախիծը երկրիս պահեմ իմ սրտո՜ւմ, Որ ամեն վայրկյան հայացքի՜ն, Հայացքս համբուրի երկնքում… Մի՛ ճչա երկիրս, խո՜ւլ ու մոլո՜ր, Ես ծանոթ եմ և քո՛ և ի՛մ ցավերին, Կտեսնես դու ինձ ամեն օ՜ր, Երբ տունս հենվի ափերիդ… Ս. Հարությունյան |