«-Օ՜ իմ ջերմ, ծաղկուն հայրենիք, - երգում էր դեղձանիկը, - ես գովերգելու եմ քո մուգ կանաչ ծառերը, որոնց ճյուղերը համբուրում են խաղաղ ծովածոցերի զուլալ ջրերը, գովերգելու եմ իմ եղբայրների ու քույրերի պայծառ ուրախությունները, գովերգելու եմ անապատում ջրի մշտադալար պահեստարանները՝ կակտուսները»: Հանս Քրիստիան Անդերսենի «Երջանկության կրկնակոշիկները» հեքիաթից: |