-Կյանք կա՝ մի օր, - ասի Աստծուն, - կյանք կա՝ մի դար,
Չունես խիղճ ու արդարություն:
-Ակնթարթ է, - պատասխանեց, - կյանքը մի դառ,
Մահը՝ քաղցր հավերժություն:

***
Աստված բաժին է տվել գայլերին,
Իսկ ոչխարներին կարճ ճակատագիր:
Գլխի չեն ընկնում ողջ հոտն ու ներին,
Թե ինչո՞ւ գայլերն այն անգիր:

***
Մի օր լռի լեզուն մարդու
Ու լոկ խոսի սիրտը նրա,
Թե չէ շատ են լեզուները
Վերքեր թողել սրտի վրա:

***
-Լա'վ հիշեք, մարդիկ, պատգամախոսք այս փորձը, -
Ասաց մի ծեր իմաստուն բանականության գահից, -
Երբ դառնում է դատավոր դագաղագործը,
Գերեզմանափորն, անհապաղ, դառնում է դահիճ:

***
Մայրս հազար մայրերի մեջ անարատն է ինձ համար,
Հայրս այս սար-հայրերի մեջ Արարատն է ինձ համար:
Մայր-Հայրենիք, երկու սուրբ բառ ու մի իմաստ սրբազան,
Այս ոսկեզար վայրերի մեջ անաղարտն է ինձ համար:

***
Կանչեցին խոյին քեֆ-խրախճանքի:
- Հիմար, հանդես չէ անտեղ պճնանքի,
Հոգու մեղքեր են քավում Աստծո մոտ,
Քո կյանքը – գինն է նրանց փրկանքի:

***
Պետք է կյանքում սեր ունենալ,
Սիրուց լավը՝ կեր ունենալ,
Կյանքը, իրոք, բեմ է դաժան,
Պետք է կարգին դեր ունենալ:

***
Չվհատվես, եթե թույնի վերածանի
Կյանքն իր պարգևած մեղրը դեղին.
Մի օր կդառնա դեղ, սպեղանի
Քեզ մահ ներշնչող գարշելի լեղին:

***
Մի օր ականջ դրի մի ծեր իմաստունի ասած խոսքին, -
-Մարդու կյանքը թանկ է, քան զի ադամանդը, լալն ու ոսկին:
Օ՜հ, չսիրես կյանքից ավել մետաղն այդ շեկ, քարերը շեղճ,
Գրոշ չեն տա քո ոսկոռին՝ մահից հետո, ճամփորդ իմ խեղճ: