Ինձ օրո՜ր ասա Երկիր մոլորակ, ես քո գործերի՜ց գլուխ չե՛մ հանում, Մեկ պտտվո՜ւմ ես չափից դուրս արա՜գ մե՜կ էլ կրիայի նման դանդաղում: Ամեն օր թաղո՜ւմ եմ օրերս անցած գերեզման փորողի հայացքով տխո՜ւր, Գլուխս բարձի՜ն եմ դնում բարկացած՝ մինչև առավոտ մնալով արթուն: * Ինձ օրո՜ր ասա Երկիր մոլորակ, ես քո գործերի՜ց գլուխ չե՛մ հանում, Ես մանկությո՜ւնս եմ ուզում հարազատ- այս տարի՜քը խորթ հանգի՛ստ չի բերում: Գիշերն ազդո՜ւմ է ճնշմանս վրա, բազո՜ւմ աստղերը սի՜րտս են ծակում, Մո՜ւթը անոթի գայլերի նման վրա՜ է տալիս ու գայլահաչում: * Ինձ օրո՜ր ասա Երկիր մոլորակ ես քո գործերի՜ց գլուխ չե՛մ հանում, Երգի՛ր ինձ ե՜րգն այն, որ մի ժամանակ մանուկ հասակում Մա՜յրս էր երգում: Օրո՜րն եմ ուզում, Մո՜րս շրթունքի անո՜ւնս տվող ձա՜յնը սիրասուն, Թե որ չգիտե՜ս բառերն այդ երգի քեզ ի պահ տվա՜ծ Մորս հարցրու: * |