Հոգսերս անհատնում, մի աղոտ լուսին
Դրեցի քամու ճոճական ուսին,
Տարուբեր, ասի, թե ցավս մաղմվի,
Մտատանջ տեղս ես էլ չեմ նեղվի։
Ինձ եմ կորցրել ցոլքերում նսեմ,
Իմ հոգեհացին ես էլ ճառ կասեմ,
Եվ այնուհանդերձ՝ հինգշաբթի օրով,
Ես էլ կհրճվեմ այս ձախորդ դերով։
Կյանքիս վարկածը քեզ պես կհերքեմ
Ստուգողական մի այցից հետո,
Որ սգո երկն իմ խանդավառ երգեմ
Իմ գինետանը՝ ոճի մեջ ռետրո։
Զանգվի ձախ ափի մռմռուկ գինին,
Անձրևանոցս ու տուփն Ախթամարի,
Հավելվածներում՝ վերադարձ հնին,
Կատարյալ բանս ո՞վ կխաթարի։
Չարքերից վաղուց դադար եմ խնդրել,
Տեր, ինձ ի՞նչ մնաց, թող դա էլ ապրեմ,
Հուշերիս մեջ եմ աղջկան խանդել,
Թող մի քիչ էլ, Տեր, նրանով արբեմ։