Արհավի՜րք է

Անտարբերության ու Համբերության

հանդիպումը,

երբ անորո՜շ է թե ի՞նչ է լինելու,

չարիքից ստացած ահռելի վ՜երք է

որը որ երբե՜ք սպի չի՛ դառնալու…

… և այդ թաց վերքո՜վ, սրտումդ մրմո՜ւռ

չգիտես ո՞ւմ դիմես

կամ ո՞ւմ հետ կիսվես,

Ստիպված ընկած դռնեդո՜ւռ

Առաջարկո՛ւմ ես

փոխանակել վե՜րք կամ

մի փո՜քր մրմուռ:

Փոխվե՜լ է դարը

կարեկցող չկա՜-

կարեկցողները մեռե՜լ են վաղուց,

մենա՜կ ես մնում քո վերքի հետ թաց

ու զարմանո՜ւմ ես՝

առանց կարեկցել ինչպե՞ս են ապրում:

Ի՛նքդ ես կարեկցում քե՜զ-

լիզո՜ւմ վերքդ խոր,

շոյո՜ւմ ցավդ թաց,

Ապրո՜ւմ ես մի կերպ

չգիտե՜ս ինչպե՞ս

Անտարբերությա՜ն ու համբերությա՜ն

խաչմերուկներում

գլխիկո՜ր կանգնած…