Տևականորեն կրկնվող մի ձայն,
Բաժանահնչյուն լեզվից ածանցյալ,
Ժամերգությանս կգա՞ս, աննման,
Առանց քեզ նույնն է, թե առանց անցյալ։
Աշխարհի հետ եմ հաշիվը փակում,
Դու բան հասկացա՞ր իմ այս բեմելից,
Սիրտդ սրտիս հետ էլ չի կափկափում,
Գանգս պայթում է ձեռքիդ հենելիս։
Քո կարեկցանքի դատարկ մախաղս
Այծի մազից է, հյուսածո, կոպիտ,
Ոչ կամային է այս դիմախաղս,
Ոչի՞նչ, թե քիչ էլ հոգի տամ գոգիդ։