* Կռունկները վերադարձան- Թևածեցին երկա՜ր՝ Փնտրո՜ւմ էին իրենց հարազատ բույնը, Ու նրանց թվո՜ւմ էր (Ավա՜ղ թվում էր) Թե ամե՜ն ինչ մնացել է նո՜ւյնը… * Կռունկները վերադարձան- Թևածեցին երկա՜ր՝ Տեսան և լքվա՜ծ և կնքված դռնե՜ր, Ու նրանք տեսան Ա՜յն ինչ որ եղել է- Տվել է միայն ցավե՜ր ու վշտեր… * Կռունկները վերադարձան- Թևածեցին երկա՜ր՝ Մի պահ կանգնեցին Եռաբլուրո՜ւմ… Կռունկները տեսան Քարացա՜ծ սրտեր՝ Արյունով ներկված մի փոքրիկ հողում… * Քարացան նաև կռունկնե՜րը… …ու արձանացա՜ն ճչացող ցավի՜ց, Չկա՜ր պատասխան տանելու հեռու, ………………………………………… «Կռո՜ւնկ, մեր աշխարհեն խապրիկ մը չունի՞ս։» Ս.Ումառ-Հարությունյան |