Մի շատ հարուստ մարդ սուֆի (սուֆիզմը իսլամում կրոնափիլիսոփայական միստիկական ուսմունք է) իմաստունին հրավիրում է իր՝ անպատմելի ճոխ պալատ: Ինքնագոհ հարուստն իմաստունին սենյակից սենյակ է տանում՝ պարծենալով իր կահույքով, գորգերով, թանկարժեք կահկարասիով, գեղանկարներով: Պալատի ամբողջ ճոխությունն ու հարստությունը ցուցադրելուց հետո մեծահարուստը նայում է իմաստունի աչքերի մեջ ու հարցնում.

-Դե, ի՞նչ կասես, հարգելիս, ի՞նչ տպավորություն ստացար: Տեսածդ քեզ գոհացրեց:

Իմաստունը քմծիծաղում է ու ասում.

-Ես տպավորված, բավարարված ու գոհ եմ այն իրողությունից, որ աշխարհն այնքան ամուր է, որ կարողանում է դիմանալ այս վիթխարի պալատի ու նաև քո ծանրությանը: