Ե՞ս եմ գժվել, թե՞ աշխարհը ակնդետ, …Ո՞վ է տեսել նորմալ մա՜րդը Խաղե՜ր խաղա ցավի հետ, Խաղեր խաղա մենակությա՜ն Թախիծի՜ կամ սիրո հետ, Այցի գնա հիշողությա՜ն Լաբիրինթում թափառելու Առա՜ջ-ետ: Չէ՜, աշխարհը արդեն ա՜յն չէ, Ե՜ս էլ ե՛ս չեմ այլ մոռացված մի հի՜ն ես՝ Իմ նավակում միայն ե՜ս չեմ Ա՜յլ մի աշխարհ, Նո՜ր, անծանո՜թ ասպարեզ… |