Հայրենիքս նմա՜ն չէ իրեն՝

մի քիչ սա՜ռն է,

մի քիչ անտարբե՜ր,

Հայրենիքո՜ւմս ցանկացած պահի՜

կարո՛ղ է մայրուղի՜

կամ փողոց փակվել:

Կարող է մնա՜ս ճամփի մեջտեղում՝

Ո՛չ առաջ, ո՛չ ետ,

շվարա՜ծ,

Ո՞վ է նման բան տեսել աշխարհում,

որ մարդն իր հողում լինի քարացած:

Դպրո՜ց է փակվում,

ԲՈ՜ւՀ, մանկապարտե՜զ՝

Դռներն են փակվում գալիքի կարոտ…

Ես քեզ Հայրենի՜ք չե՛մ տեսել այսպես՝

սա՜ռն,

անտարբե՜ր,

մշուշո՜տ…