Հայրենիքս նմա՜ն չէ իրեն՝ մի քիչ սա՜ռն է, մի քիչ անտարբե՜ր, Հայրենիքո՜ւմս ցանկացած պահի՜ կարո՛ղ է մայրուղի՜ կամ փողոց փակվել: Կարող է մնա՜ս ճամփի մեջտեղում՝ Ո՛չ առաջ, ո՛չ ետ, շվարա՜ծ, Ո՞վ է նման բան տեսել աշխարհում, որ մարդն իր հողում լինի քարացած: Դպրո՜ց է փակվում, ԲՈ՜ւՀ, մանկապարտե՜զ՝ Դռներն են փակվում գալիքի կարոտ… Ես քեզ Հայրենի՜ք չե՛մ տեսել այսպես՝ սա՜ռն, անտարբե՜ր, մշուշո՜տ… |