Սարքել եմ իմ տո՛ւնն ամպերում,

Որտեղից երևա Հայաստանս,

Որ ամե՜ն առավո՜տ, իրիկո՜ւն,

Աչքե՜րս լինեն պահապա՛նը:

Որ քնքշությունը երկրիս սեղմե՜մ իմ կրծքին,

Թախիծը երկրիս պահեմ իմ սրտո՜ւմ,

Որ ամեն վայրկյան հայացքի՜ն,

Հայացքս համբուրի երկնքում…

Մի՛ ճչա երկիրս, խո՜ւլ ու մոլո՜ր,

Ես ծանոթ եմ և քո՛ և ի՛մ ցավերին,

Կտեսնես դու ինձ ամեն օ՜ր,

Երբ տունս հենվի ափերիդ…

Ս. Հարությունյան