Մի կին, երբ օրերից մի օր դուրս է գալիս տնից, նկատում է քիչ հեռվում տեղադրված նստարանին նստած երեք երկարամորուս անծանոթ ծերունու: Կինը նրանց ասում է. -Ես ձեզ չեմ ճանաչում, բայց, կարծում եմ, թե պիտի որ քաղցած լինեք: Խնդրեմ՝ համեցեք տուն. ես ձեզ կկերակրեմ: -Տան տղամարդը ներսո՞ւմ է, - հարցնում են ծերունիները: -Ո՛չ, նա դուրս է եկել, - պատասխանում է կինը: -Այդ դեպքում մենք չենք կարող ներս մտել, - պատասխանում են ծերունիները: Երեկոյան, երբ ամուսինը տուն է գալիս, կինն ամուսնուն ասում է, թե ինչ է տեղի ունեցել: -Գնա՛ նրանց ասա, որ ես տանն եմ և նե՛րս հրավիրիր, - ասում է ամուսինը: Կինը դուրս է գալիս և ծերունիներին տուն է հրավիրում: -Մենք երբեք միասին որևէ տուն չենք մտնում, - պատասխանում են նրանք: Ինչո՞ւ, - ուզում է իմանալ կինը: Ծերունիներից մեկը պատասխանում է. -Իմ այս ընկերոջ անունը Հարստություն է, այս մյուսինը՝ Հաջողություն, իսկ իմ անունը Սեր է: Իսկ հիմա վերադարձիր տուն և ամուսնուդ հետ միասին որոշեք, թե մեզանից ում եք ցանկանում ընդունել: Կինը տուն է վերադառնում և ամուսնուն փոխանցում է իրեն ասվածը: Ամուսինը ոգևորված ասում է. -Ի՜նչ հրաշալի է: Մե՛նք, անշո՛ւշտ, Հարստությա՛նը կհրավիրենք: Կինն առարկում է. -Սիրելի՛ս, ավելի՛ լավ է Հաջողությանը հրավիրենք: Տան մյուս սենյակում գտնվող հարսը, որ լսել էր նրանց խոսակցությունը, սեփական տարբերակն է առաջարկում. -Կարծում եմ, ավելի լավ կլինի, եթե հրավիրենք Սիրուն, և մեր տունն ամբողջությանբ սիրով կլցվի: -Մեր հարսը ճիշտ է ասում, ավելի լավ է նրա խորհրդով առաջնորդվենք, - ասում է ամուսինը: - Գնա՛ և հրավիրի՛ր Սիրուն: Թող նա լինի մեր հյուրը: Կինը դուս է գալիս ու ասում է. -Մենք հրավիրում ենք Սիրուն: Սերը վեր է կենում ու քայլում է դեպի տուն: Հաջորդ պահին մյուս երկուսը նույնպես վեր են կենում և հետևում են Սիրուն: Զարմացած կինը հարցնում է Հարստությանն ու Հաջողությանը. -Ես միայն Սիրուն հրավիրեցի: Դուք ինչո՞ւ եք գալիս: Ծերունիները նրան միաձայն պատասխանում են. -Եթե դուք հրավիրեիք Հարստությանը կամ Հաջողությանը, մյուս երկուսս տուն չէինք մտնի, բայց դուք հրավիրեցիք Սիրուն: Իսկ սերն ուր մտնում է, մենք ուղեկցում ենք նրան, որովհետև որտեղ Սերը կա, այնտեղ կլինի և՜ Հարստություն, և՛ Հաջողություն: |