Շաղաշարում եմ, երբ անխույր գանգիս Սկավառակն եմ օճորքից կախում, Արագաթռիչ ծիծառը հանգիս Նույնության չափն է տեղից տեղ փոխում։ Ու թե սրտով եմ դարձյալ անրջել Նյարդերիս խուրձը ձեղուն եմ կարծել, Պատնեշ եմ դրել հույզերիս թափին, Մի կերպ դիմացել սիրո տարափին։ Տպավորության անվավեր խաղում Տակառի բիբը անտակ է թվում, Թողանքից թողանք կինը ինձ թովում, Գիտի հարբել եմ դեռ նախորդ տաղում։ Գանգ ու սիրտ, կռնակ․․․ պիտի անշփոթ Էս դեղաթափի կոդը վերծանեմ, Թեկուզ և կյանքս դարձնեմ փորձանոթ Ու էն ծիծառին մթնով տատանեմ։ |