-Նորից քամի փչեց, - զայրացավ առագաստ, նեղսրտեց ու փքվեց: - Մի՞թե հնարավոր է այսպիսի պայմաններում աշխատել: Բայց շուտով քամին դադարեց, ու առագաստը թուլացած կախ ընկավ կայմից ու անշարժացավ. նա այլևս չէր ուզում աշխատել: Իսկ երբ նորից քամի փչեց, առագաստը նորից փքվեց ու բարձրաձայն տրտնջաց. -Ա՛յս ինչ զզվելի աշխատանք է. ամբողջ օրը նզովվածի պես տանջվում եմ: Գոնե՛ քամին դադարեր, որ կարողանայի մի քիչ շունչ քաշել, մի քիչ հանգստանալ: |