Հավանաբար, ժամանակին բոլորս էլ գիտակցում էինք, որ լրագրողական աշխարհը համարվում է մարդկության քաղաքակրթության, նրա մշակույթի և հասարակական շարժումների, մտքի ու ստեղծագործության, ինչպես նաև քաղաքականության բաղկացուցիչ մասը: Այսօր այս ոլորտում տիրող անարդար իրավիճակը չեն կարողանում հանդուրժել միայն այն ժուրնալիստները, ովքեր սիրով և, ամենակարևորը, իրենց կամքով են ընտրել այդ մասնագիտությունը. ի` դեպ, վերոնշյալ մասնագիտությունն ունեցող Գաբրիել Գարսիա Մարկեսը իր իսկ մասնագիտության մասին ունեցել է հետևյալ կարծիքը.- « Լրագրությունն անզուսպ կիրք է, որը կարող է բորբոքվել և մեղմվել միայն իրականության հետ հստակ հակամարտությամբ: Իր արյան մեջ սա չունեցող որևէ մեկը չի կարող ընկալել դրա ձգողական ուժը, որը լիցքավորվում է կյանքի անկանխատեսելիությյամբ: Այս փորձը չունեցող ոչ մեկը չի կարող ընկալել նորություններից բորբոքվող արտասովոր հուզմունքը, թափված ջանքերի առաջին պտուղները վայելելու բացարձակ խանդավառությունը և անհաջողության հետևանքով առաջացող բարոյական ամայացումը»: Այս ամենից հետևություն անելով հասկանում ենք, որ իսկական լրագրողը նա է, ով պատրաստ է առաջինը հոգեպես անցնել այս մասնագիտության դժվարին ուղին: