Վտարանդի ես, թեև մորեմերկ,
Սեր ես թագադիր դեռ խանձարուրից,
Պատումը նույնն է՝ արձակ է, թե երգ,
Քեզ արարել են մեն մի համբույրից:
Շուրթը շուրթի հետ և հանդիպակաց,
Փշաքաղվել են գրգիռներն անանց,
Քարայրում տամուկ թոշնում էր մի վարդ,
Առնաբաղձ թրթիռ ու մի նախամարդ:
Տորքը անգեղաց՝ հաղթանդամ ու լերկ,
Հոգու ամային՝ պոկված ապառաժ,
Անգիր է արել կատարները թեք,
Խոկում է անվերջ ու թեքվում առաջ:
Երազ, այ երազ, աղջիկ հեզաճեմ,
Սահում ես, ասես, երբեք չես սահում,
Սիրում ես սակայն վարդը քնքշադեմ,
Եվ ամբողջ մի կյանք անցնում է, անցնում….