Ես լիարյուն գրում եմ այն ժամանակ միայն, երբ ականատես եմ լինում մի անարդարության։
Ամենամեծ անարդարությունը պատահեց 1935 թվականին, երբ սովետական կառավարությունն ամբողջ քսան տարի անմեղ տեղն աքսորեց ինձ։
Ափսոս, պատիժս սահմանելուց քսան տարի հետո միայն հայտնեց, որ անմեղ եմ եղել ես։ Եթե ինձ դատելիս անմիջապես հայտներ, ես քսան տարվա մեջ քսան այնպիսի հատորներ կգրեի, որ աշխարհը զարմանար։
Երբ կառավարությունն ասաց՝ մեղավոր ես, հավատացի նրա անկեղծությանը ու քսան տարի անծպտուն տանջվեցի որպես հանցավոր։ Ի՜նչ իմանայի, որ արդար եմ։
---------------------------
Մեր կառավարության պրակտիկայում կա նաև մեկին գնդակահարել և հետմահու արդարացնել։
Մտածում եմ՝ լավ կլիներ ինձ էլ գնդակահարեր ու հետո արդարացներ, որ ավելի լավ բաներ գրեի։
... Միայն, իհարկե, առաջուց հայտներ, թե անմեղ տեղը պիտի գնդակահարեր։