Հայն է մեջտեղում առնում ու տալիս

իր բախտը վրդով:

Երբ լեռան գլխին ձմեռ է գալիս,

լեռն է ծերանում:

Երկրաշարժի քարն է դեռ լալիս

իմ Հայաստանում:

Ծաղիկը մեղվին նեկտար է տալիս,

մեղրով հատուցվում:

Հայոց երեկն է վաղն իր հիշելիս՝

ներկա մատուցում

Գետն իր ափերն է անվերջ ետ հրում

որ հող նվաճի:

Չի էլ կռահում, որ իր ջրերում

լույս պիտի աճի:

ՀԷԿ-ի շնորհիվ սահմանը պիտի

պայծառ երեւա,

որ լուսավորվի Վարարակնից

մինչեւ Երեւան: