Նամակ զինվորին...

Բարև սիրելի մեր հարազատ ու լավ զինվոր: Իմ նամակը ձեզ կուզենայի նվիրեի իմ սրտի թելադրանքով: Շնորհակալ եմ քեզ հայ զինվոր որ դու կաս, որ ձեր կյանքը չխնայելով պահում եք մեր կյանքը: Մի փոքր ազգ ենք մնացել և ձեր շնորհիվ շարունակում ենք ապրել, ինչու չէ նաև գոյատևել: Եթե դուք չլինեիք գուցե հիմա մենք էլ չլինեինք: Ինչքան դժվար է մոր համար իր զինվորին տեսնել պատերազմի դաշտում, ամեն մարդու կյանք թանկ է տարածքից: Ամեն մի մայր իր զինվորին ճանապարհելուց հետո չի կարողանում իր գլուխը դնել բարձին ու հանգիստ քնել, եթե նա չգիտի իր զավակը հիմա որտեղ է ու ինչ է զգում: Զինվորի կյանքը թանկ է մեզ համար, տեսնես հիմա ինչ վիճակում են զոհված զինվորների մայրերը, դա ամենամեծ ցավն է: Նամակը զինվորին շատ զգացմունքային է: Եթե օտար երկրներում կանանց համար իրենց թագավորը իրենց ամուսսիններն են իսկ մեր Հայաստանում մեր զինվոր տղերքը, որը օր ու գիշեր շարունակ, հիվանդ թե առողջ վիճակում պահպանում են մեր հայրենիքի սահմանները: Ինչքան հարյուր-հազարավոր զինվորներ են կյանքից հեռացել որոնք դեռ շատ ցանկություններ ունեին իրագործելու իրենց կյանքի համար, ոմանք խոսք էին տվել իրենց կյանքի իմաստին որ իրենք երջանիկ կապրեն, ոմանք էլ երեխայի կարոտով հեռանում են այս դաժան կյանքից, գուցե քչերը հասկանան ու ընկալեն իմ սրտի խոսքերը, բայց սա ճշմարտությունն է չավոք սրտի: Զինվորներին ցանկանում եմ միշտ ողջ ու առողջ լինեն, իսկ մայրերին համբերություն: Ամեն մի զինվորի մայրերին ցանկանում եմ որ ոչ մի անգամ չտխրեն, միայն թող հպարտ լինեն որ քաջ տղաներ ունեն: Ամեն ինչ կտայի որ այս վայկյանից սկսած տիրեր խաղաղությունը ամբողջ աշխարհում: Ինձ համար երկրի թագավորը հայ զինվորն է: Թող որ այս գալիք տարին լինի մեր զինվորների համար հաղթանակների տարի: Թող որ ամեն զինվոր հաջողությամբ վերադառնա իր ընտանիք: Զինվորներին ուզում եմ հղել այս խոսքը, դուք մեր հպարտությունն եք ու այս կյանքում ձեզանից ավելի կարևոր մարդ մենք չունենք, միշտ եղեք ուժեղ ու միշտ հիշեք եթե պետք լինի մենք բոլորս ձեզ հետ կկանգնենք սահմանին: Ես ձեր ցավը տանեմ դուխներտ չգցեք մենք ձեզ հետ ենք, Մենք միասնական ենք ու մենք հաղթելու ենք: Սիրով` Նարեկից։