Նո՞ւյնն է արդյոք «Սիրո՜ւմ եմ քեզ» և «Չէ՜, չե՛մ կարող չսիրել քեզ»: Չէ՜, նո՜ւյնը չէ: Շա՜տ է տարբեր, Շա՜տ է հեռու, շա՜տ է մոտիկ, Շա՜տ է փոքրիկ ու շա՜տ է մեծ - Տարբերությունն այն ահռելի՜ Ու բովանդա՜կ, … Որ տանջում է մի հարցական՝ Նո՞ւյնն է արդյոք «Սիրո՜ւմ եմ քեզ» Եվ «Չէ՜, չե՛մ կարող չսիրել քեզ»: * Աչքը ընկած Այն մի հատիկ թարթիչի պե՜ս, Որ ստիպում է Քեզ անընդհատ աչքդ թարթե՜լ, Արցունքոտե՜լ… - Չէ՜, չի՛ ստացվում չհիշել քեզ: Սի՛րտ սողոսկած Այն սև խանդի ձեռքերի մեջ՝ Ուր ճմլվո՜ւմ, տրորվո՜ւմ է Սրտիդ նե՜րսը՝ Հնձանն ընկած խաղողի պես… - Չէ՜, չի՛ ստացվում չխանդել քեզ: Երբ ծալո՜ւմ ես, Երբ կոտրո՛ւմ ես քո անցյալի Մե՜ջքը բարակ ու մնո՛ւմ ես Մենա՜կ-դատարկ Ներկայիդ հետ առերես… - Չէ՜, չի՛ ստացվում իմ ապրելը առանց քեզ: Ու թվում է թե աշխարհի ո՜ղջ հոգոցը- Ամփոփվելով շուրթի՛դ վրա, Բառերիդ մե՜ջ, Բղավո՜ւմ ես ո՛չ թե «Գիտե՞ս, սիրո՜ւմ եմ քեզ» Այլ միմիա՜յն. - Չէ՜, չի՛ ստացվում չսիրել քեզ… Ս.Ումառ-Հարությունյան |