* * *

Հիշո՜ւմ եմ, սիրելի՜ս հիշում եմ
Վարսերիդ աչք շոյող փա՜յլը,
Դժվա՜ր է, սիրելիս, տխրո՜ւմ եմ
Հիշելով մեր ապրած անցյալը:

Հիշո՜ւմ եմ աշնան գիշերները
Ստվերո՜տ ծառերի շրշյունով,
Հիշո՜ւմ եմ աշնան կարճ օրերը

Լուսնային աղոտ շողերով:

Հիշո՜ւմ եմ, ասացիր մի անգամ,

Որ կանցնեն մեր կապո՜ւյտ տարիները,

Ասացիր՝ կանցնե՜ն, կգնա՜ն,
Երբ գրկեն ինձ ուրիշի ձեռքերը:

Այսօ՜ր էլ ծաղկած լորենին
Հիշեցնո՜ւմ է հույզերն այն ապրա՜ծ

Թե ինչպե՞ս էի փարթամ վարսերիդ
Ծաղիկնե՜ր ցանում խենթացած:

Իմ սիրտը մոռանալ չգիտի՜,

Թախծո՜ւմ է ուրիշին սիրելով,

Երգո՜ւմ է մի սիրո մեղեդի-

Ուրիշի՜ն, բա՛յց քեզ հիշելով:

Թարգմ. Ս.Ումառ-Հարությունյան

Сегей Есенин

Я помню, любимая, помню
Сиянье твоих волос…
Не радостно и не легко мне
Покинуть тебя привелось.

Я помню осенние ночи,
Березовый шорох теней…
Пусть дни тогда были короче,
Луна нам светила длинней.

Я помню, ты мне говорила:
"Пройдут голубые года,
И ты позабудешь, мой милый,
С другою меня навсегда".

Сегодня цветущая липа
Напомнила чувствам опять,
Как нежно тогда я сыпал
Цветы на кудрявую прядь.

И сердце, остыть не готовясь
И грустно другую любя,
Как будто любимую повесть
С другой вспоминает тебя.