Սարսափելի՜ են խելացի կանայք- Նման փոթորկի՝ ո՛չ պակաս, ո՛չ ավել, Ինձ մի՛շտ ձգել են խելացի կանայք՝ Երևի ցանկացել եմ փոթորկվել… Խելացի կնոջ պես «սպասե՜լ» Ո՛չ ոք չգիտի, Մենա՛կ չմնալ մենակության մեջ- Դա նրա համար խա՜ղ է մանկական, Կարող է ուղղված մե՛կ հարցին խրթին Ունենալ հարյո՜ւր պատասխան… Հիմա երևի խելացի կանա՜յք Տողերս են կարդում, Անկասկած ունեն միլիո՜ն պատասխան, Բայց դե ճի՛շտն աած ինձ մե՜կն է տանջում՝ Ա՜յն մեկը, որը Չունի՜ պատասխան: Այն մե՜կը, որը դատում է սրտո՜վ, Կարողանո՜ւմ է բառերը կշռել, Այն մե՜կը, որն իր աչքերի փայլո՜վ Ունակ է ամե՜ն ինչ քանդել: Սպասո՜ւմ է, հայացքը հառած դռանը, Որտեղից ո՛չ ոք դեռ ներս չի՛ մտել, Ա՛ռ է համարում մենակությանը, Իսկ ես ուզո՜ւմ եմ Փոթորկվել… |