Բեր ջուրը ձգենք հրապույրներիդ դյուրամոտ կեսը, Քո անմատչելին խորաքանդակ է սրտիս խոռերում, Ետ ընկած մի տեղ շարունակվում է սահմանված ծեսը, Ուր ինձ աղապետ կարգել են միայն ծանր խոհերում։ Մի կետից բխող երկու գծերը քանի՞ են տևում, Ինչ արագությամբ որ հեռանում են, երազ է թվում, Դու չափը պահիր՝ հրապույրներիդ պատնեշը կապեմ, Մի օր ջրվեժիդ տեղատարափում մեղքս կքավեմ։ |