"Այն, որ Եկեղեցին Սբ. Պսակը, որպես ամուսնության նվիրագործման ծես, անվանում է Խորհուրդ, արդեն իսկ ազդու վկայություն է այն փաստի, թե Եկեղեցին ինչպիսի կարևորություն է ընծայում ամուսնությանը:
Սրանով Եկեղեցին հաստատում է իր հավատքն առ այն, որ Սբ. Պսակով նվիրագործված ամուսնությունը և հիմնված ընտանիքը մի հաստատություն է, ուր չի կարող գերակշռող լինել մարդկային գործոնը, այդ թվում և զուտ բանական լուծումները: Մեր Փրկիչ Տերը չափազանց միանշանակ է այս հարցում, երբ ամուսնության վերաբերյալ հայտարարում է. «ինչ որ Աստուած միացրեց, մարդը թող չբաժանի» /Մատթ. 19. 6/:
Ավելին, ամուսնությամբ միացած տղամարդը և կինը, այլևս կոչված են լինելու ոչ թե երկու, այլ մեկ մարմին. «եւ երկուսը մէկ մարմին պիտի լինեն» /Մատթ. 19. 5/:

Սա այնպիսի միություն է, որն անգամ գերազանցում է ծնողի նկատմամբ անձի պատասխանատվությունը, ընդհուպ ծնողներին թողնելու գնով կնոջը միացած մնալու հանձնառության ստանձնումը. «դրա համար տղամարդը պիտի թողնի հօրը եւ մօրը ու պիտի գնայ իր կնոջ յետեւից» /Մատթ. 19. 5/: "