* * * Ա՜խ, Եվա, ՜ Եվա՜… Քեզ վստահեցի և խիղճ և հոգի, Իսկ դու քո թեթև ձեռքով վերցրեցիր Ու վերածեցիր մի տխուր երգի… Ա՜խ, Եվա, ՜ Եվա՜… Ես կերտեցի քեզ, քեզ կյանք տվեցի, Իսկ դու քո թեթև վարսերիդ խաղով Ստինքներիդ մեջ լուրթ, վիշտս թաղեցիր… Ա՜խ, Եվա, ՜ Եվա՜… Որքան է քո մեջ գարունը փխրուն - (Բոլորն ինձ մոռացել են դրախտում, Դրախտի զարդը Քեզ են համարում): Ա՜խ, Եվա, ՜ Եվա՜… Դու հասունացար՝ Դարձար կին հասուն, Իսկ ես՝ քեզ ստեղծողդ Մնացի մանուկ … Ս.Ումառ-Հարությունյան |