Նամա՛կ գրեք, մի՛ ալարեք, գրե՛ք ձեռքո՜վ՝ ինչպես առաջ, (մոռացված մի տետրից պոկեք) մե՜կ էջ՝ թեկուզև խունացած: Ստացո՜ղը ձեր բույրը թող զգա՜- դողո՜ցը ձեր մատների, որ խունացած թղթի վրա կարո՜տներն իր փարատի: Նամա՛կ գրեք, եթե նույնի՜սկ գործերի մեջ եք թաղված, մե՜կ, երկո՜ւ բառ թեկո՜ւզ փոքրիկ կենդանի՜ տող արարված: Նամակնե՜րը - շնչող տո՛ղեր սպասմա՜ն դահիճն են ահարկո՛ւ, նամակները հուսադրո՜ղ են ու կյա՜նք տվող մեկմեկու: Նամա՛կ գրեք, մի՛ ալարեք, երբ որ դաժան պահը գա՛, որ ինքնե՜րդ Ձեզ չխաբե՜ք, թե՜, «Ժամանակ չգտա՜…» |