Եվ երբ աչքերս Կտցահարեցին Կոր կտուցներով Կորճ ու ոսկրկուլ, Ենթադրեցի, Որ զառիկողը Իմ ձեռնափայտին Հակազդելով է Մարմնիս հետ թեքվում։ Քանի գիշեր է Ալեհավաքի Աղջիկը մերկ է Աստծո մաղի մեջ Պատկերս փնտրում, Երբ ես ցավածեփ Դասխուրաններով Մռմռուկ գինու Չափաբաժինից Բան էլ չեմ պարպում։ Հիմա հարբելու Էլ պատճառ չունեմ․․․ |