Հարգելի վարչապետի տիկին, ինձ հուզեց Ձեր ելույթը՛... կապված մի ոմն թրքուհու հետ, որին Դուք իբրև թե հրավիրում եք Արցախ, - իր վաղեմի երազանքի պայծառ ապագայի հետքերով: Ուրեմն ես ինձ իրավունք եմ վերապահում Ձեզ հարցնելու...
Դուք ի՞նչ եք արել հայրենիքի համար...հատկապե՛ս Արցախի համար, որ տանտիրոջ իրավունքով....այդ թուրք բարբարոսին հրավիրում եք Արցախ:
Այն Արցախն, այն սուրբ հողը, որն ամբողջովին ծփում է մեր որդիների արյամբ... Մեր վերքերը շատ թաց են, - տիկի՛ն, ու Ձեզ ասեմ, որ չեն էլ չորանալու... մենք բարի փերիներ չենք ու պատմության բերումով չենք էլ եղել, ուղղակի թուրք տեսնելուց պետք է անհապաղ սատկացնել:
Եվ վերջում ավելացնեմ, որ Արցախը մեր որդիների հավերժության և անմահության սուրբ երկիրն է: