Քիչ է պատահում, որ համահունչ լինեն Խիղճը ու Հոգին, Օրինակ Խի՜ղճս խնձոր է սիրում, Հոգի՜ս նախընտրում է որթը խաղողի… Բաղե՛ղն է սիրում, Ոտքերից մինչ վեր գինու վերածվող ավի՜շը արյան, Սիրուց արբել է անընդհատ սիրում, Խո՛րքեր է սիրում՝ Խո՜ւլ կառափնարան… Սիրում է դե՜մքը թաղած կորերում Մեկ ուրիշ հոգու մեջ մեռնելու պա՜հը, (Խիղճս այդ պահին աչքե՜րն է փակում) Հոգիս այդպես է Հասկանում մահը: |