որովհետև՝
քեզ գտնելուց հետո
կլռեն թռչունները ողջ աշխարհի՝
ինչպես որ ես եմ լռում քո մասին…
և ողջ աշխարհի ձկները խեղդամահ կլինեն՝
իմ՝ քո դարերին հառած հայացքի պես…

որովհետը
քեզ գտնելուց հետո
մայրամուտները ողջ կմահանան
արևելքում՝
իմ՝ քո զավակը լինելու կոչման նման.
և արևմուտքում կծագեն արշալույսները ողջ՝
իմ՝ քո խորքերը քննող մտքերի պես.

որովհետև
քեզ գտնելուց հետո.
կդադարի խոսել
քարը արևի հետ,
և մամուռը՝ քարի,
և արամտը՝ հողի,
և սաղարթը՝ աստղի,
և հավատը՝ Աստծո,
և երակը՝ սրտի
ինչպես դադարել եմ
խեսել քո փառքերից…

որովհետև
քեզ գտնելուց հետո
էլ չի լինի կռիվ,
էլ չի լինի պայքար,
էլ չի լինի մղում,
էլ չի լինի արյուն,
գարուն, ամառ, ձմեռ
աշուն էլ չի լինի.
էլ չի լինի ամպրոպ,
էլ չի լինի անձրև,
էլ չի լինի քամի՝
ինչպես էլ չի լինի
կեսը քո մարմնի…

որովհետև
քեզ գտնելուց հետո
աշխարհը շուռ կգա
ու կփլիվի թափով
տիեզերքի անծիր
մերկ թևերի վրա՝
քո տապալված ոգու
սյուների պես խորտակ…

որովհետև
քեզ գտնելուց հետո
էլ չի լինի երկինք,
էլ չի լինի արև
և ես էլ չեմ լինի.
էլ չի լինի ոչինչ
անգտնելի…

Դավիթ Մշեցի