Դու տաղ կասես, ես՝ շարական, Սուրենն էլի թող ասմունքի,
Մեջ բերելու ինչ էլ մնա տոնացույցից հայսմավուրքի,
Մայիսի պես հացերեցին ունկ կդնենք մինչև գիշեր,
Որ ճոճելով տարուբերենք թասում սուզված աստղ ու հուշեր։

Հետո պիտի տաքսի նստենք, դղրդոցով որ հեռանանք,
Վաղվա օրով հիմա արի այս գիշերը չմոռանանք,
Իմ մանկության տան պատերը ածխահամ են, թե արտասվեմ,
Ես ի՞նչ գիտեմ, թե մեկ էլ երբ ինքս ինձ հետ կառերեսվեմ։

Այս նկարը հիշում ես չէ՞… հաղթանակած մեր մայիսին․․․