Քո ապրած կյանքն է, վեր ու դիրդ անցած, Ինչ նվազեցիր՝ խոնարհ են կարծել, Անց կենալով ես մաշվել, ծերացել, Տաղերիդ խորքում չկորչես հանկարծ։ Էն խլածաղկի գինին թե շառ էր, Անստույգ բան է՝ քանի ես հարբել, Հարակատար ես, քանի չես սառել, Քանի ապրում ես, էլ ու՞մ ես սիրել։ Քե՞զ էլ են սիրել, թե՞ քեզ պարզապես, Մաս-մաս են արել, որ վերջում ամպես, Ներսիդ անկարգին պոետն է հաղթել, Երբ դու սրտնեղած էլ չես աղոթել։ |