Գիպսը փափուկ է, տաք է, դյուրաթեք է ու ճկուն: Գիպսն ուղղակի համբուրում է այն մարդու ձեռքերը, որը կարող է իր ճակատագիրը կերտել: Այդ ընթացքում գիպսը նույնիսկ չի գարշում այն «սև աշխատանքից», որ «ծեփում» է անվանվում: Բայց հենց որ նա գտնում է իր ճեղքը, խցկվում է դրա մեջ և հարմար ու ամուր տեղավորվում է այնտեղ: Եվ այդ պահից էլ ի հայտ են գալիս գիպսի բնավորության՝ հմտորեն քողարկված հիմնական գծերը՝ սառնությունը, չորությունը, կոշտությունն ու անհողդողդ, կամակոր կարծրությունը: