Շռայլության տվիչներից լուսնից էլ ես գեղեցիկ,

Իրիկնաշաղ իմ հատվածում ճամփաներով մենաձիգ

Մեկ սահում ես թանկ ու անուշ ցնծուհու պես դուրեկան,

Միանձնուհու նման մեկ էլ վեր ես թռչում թեական։

Տարիներս անց են կենում շրջափակիդ շվաքում,

Մեջ գիշերին միայն ես եմ աղոտ ցոլքդ հավաքում,

Վայրի հազար դառնիճի պես ինչ հուշեր եմ աղաղում,

Էությունս զանց եմ առել ձեռնածուիդ մախաղում։

Թե նույն պահին երկու տեղ ես՝ սրտիս մեջ և ամենուր,

Անպարագիծ քեզ կնշեմ, որ չկարծես ես՝ մատույր,

Քո տակտերից վրիպել եմ՝ անկեղծացել եմ իզուր,

Սիրահնար տաղարանիս մեղրաբջիջ իմ մատուռ։